Merry Christmas - Growing up is an option.

As someone said getting old is not but growing up is optional. As we celebrate Christmas, my 7 year old son wants to grow up quickly and question existence of Santa 'Gifts' Claus. Luckily this year they still believed and got 4 gifts each. One from Mom Claus, one from Dad Claus, two from secret Claus. This is one of those days when they getup by them self and run downstairs at 6am. But Aniketh had his fair share of questions about Santa this year and wants to grow up. Advaitha Shree is just 5 and she is in fairy world.

On the other hand, Suneetha wish there is a Santa for her Diamond set. If given a chance she wants to write all her jewellery list and put it under Christmas tree. Who wont like it? So it is a cycle of believing in Santa at young, growing up realizing there is no Santa, then aging up wanting a Santa for all the problems that  we can not solve, then leaving the world believing there is one... a big cycle... Just a cycle..

Merry Christmas to all of you. Lot of people said - if you believe you will see one. So I am believing that we can make each other smile.

Happy Holidays.

landed in woods

Thx to the friends, who planned and executed well. Took some break from stressful travel for some vacation travel. Spent couple of days in the resort near Houston, TX. 15 families is lot of fun. Swam in the ice cold water, bike with Guddu, 30 souls shouting guts out till 3am and lots and lots and lots of trash talk... all fun. good break.

దాదా

                                                        దాదా

రేపు అసలే గుడ్ ఫ్రైడే సెలవు. ఈ రోజు చాలా పని వుంది అంటూ తను కంగారు పడుతుంటే గేటు దాక వెళ్లి వాళ్ళ ఆయనను ఆఫీస్ కి పంపించి వచ్చింది లక్ష్మి. ఆ రోజు ఎంత పని వుందో తనకు అప్పుడు గుర్తుకు వచ్చింది. ఆ రోజు తనకు ఇష్టమైన దాదా ఇంటికి వచ్చే రోజు. వంట చేసి, ఇల్లు శుభ్రం చేసేసరికి అలసటగా అనిపించింది. ఇంకా కొంత వంట మిగిలే వుంది. స్నానం చేసి ప్రశాంతంగా మిగిలింది చెయ్య వచ్చు అని స్నానం చేసి, మిగిలిన వంట పూర్తి చేసే సరికి మధ్యహ్నం దగ్గిర పడింది. ప్రక్క గదిలో వాళ్ళ అబ్బాయి సత్యా చదువుకుంటున్నాడు. వంట గది, ముందు గది అంతా మళ్ళా సర్ది తనకిష్టమైన వ్యక్తి కోసం ఎదురు చూడటం మొదలుపెట్టింది. ఈ లోపులో ముందు గదిలో వున్న చెక్కబల్లను మరొకసారి తుడిచి అంతా కరెక్ట్ గానే వుంది కదా అని చూసుకుంది. సమయం గడుస్తున్నకొద్దీ  తనలో కొంచం ఆనందంతో కూడిన కంగారు మొదలైంది. అలా చూసేసరికి తన మనసులోని ఆనందం చిరునవ్వుగా పెదాల పైకి వచ్చింది. ఎదురుచూస్తున్న దాదా వచ్చేసాడు. దాదా ఆ వూరిలో అందరూ మా వాడు అనుకునే పెద్ద మనిషి.  చిన్నప్పుడు బాగా కుస్తీ పట్టేవాడట. ఒకసారి పోటీలో ఓడిపోయిన  తర్వాత ఇక కుస్తీ పట్టనంటూ మానేసాడు. ఇప్పుడు బాగా ముసలితనం వచేసింది. కానీ ఇప్పటికీ అందరూ దాదా అనే పిలుస్తుంటారు. తెల్లటి బట్టలు వేసుకొని ప్రశాంతంగా కన్పిస్తాడు. అందరికీ మంచి మాటలు చెపుతుంటాడు. ఎవరికీ ఏ సమస్య వచ్చినా ఓపికగా విని సలహా ఇస్తుంటాడు. దాదా అంటే వూరిలో అందరికీ గౌరవం. కుటుంబ వ్యక్తులు కూడా ఎవ్వరూ లేరు. వూరి బయట వున్న పాత బిల్డింగ్  లో ఉంటాడు. అక్కడికి దగ్గిర్లోనే వున్న రామచంద్రం గారు దాదా కి కావాల్సిన భోజనం, స్నానం వసతి చూస్తుంటారు. తనే వూర్లో అందరి గురించి పేరు పేరునా దాదా కి చెపుతూ వుంటారు.

దాదా ని బల్లపై కూర్చోబెట్టి తన ప్రశాంతమైన మొహం లోకి చూస్తూ ఎదురుగా కూర్చుంది లక్ష్మి. ఏమ్మా ఎలా వున్నావు? నువ్వు, మీ వారు, మీ అబ్బాయీ అందరు బాగున్నారా అన్నారు అన్నారు దాదా. అంతా క్షేమమే దాదా. ఇలా మీ పరిచయం వాళ్ళ, మిమ్మల్ని కలుస్తూ, మీ సలహాలు పాటిస్తూ బాగానే వున్నాం దాదా అని అంది లక్ష్మి. లేదమ్మా నీ మనసులో ఎదో ఆందోళన కనిపిస్తుంది అన్నారు దాదా. అవును దాదా, మా వాడు కాలేజీ ఈ సంవత్సరం పూర్తి అవుతుంది. డాక్టర్ చదువు కి సీట్ వస్తుందో లేదో అని దిగులుగా వుంది అంది లక్ష్మి. దానికి దాదా, శ్రద్ధ తో చదవమని చెప్పమ్మా. అంతా మంచే జరుగుతుంది. శ్రద్ధ ముఖ్యం. గుర్తు పెట్టుకో అని సత్యా తల నిమిరారు. పదండి దాదా భోంచేద్దాం అని లక్ష్మి అడగగానే సరేనమ్మ అలానే. అందరమూ కలిసి భోంచేద్దాం అన్నారు దాదా. అదే సమయానికి లక్ష్మి భర్త కూడా ఇంటికి వచ్చారు. వస్తూనే, ఇవ్వాల కంగారులో లంచ్ తీసుకెళ్లడం మర్చి పోయాను. దాదా వస్తున్నారు కాబట్టి నువ్వు స్పెషల్ లంచ్ చేస్తావు కదా. అలానే ఒక సారి దాదాని కూడా చూసినట్లుంటుంది అని అంటూ దాదా ఎదురుగా కూర్చున్నారు. లక్ష్మికి  తెలుసు తను లంచ్ కంటే, దాదా ని కలవడానికే వచ్చారు అని. దాదా అంటే తనకు కూడా  చాల గౌరవం. అందరూ  కలిసి భోంచేసారు. దాదా భోజనం అన్న మాటేకానీ ఆ పెట్టిన రెండు ముద్దలు కూడా సరిగా తినరు. కడుపు నిండి పోయిందంటూ నవ్వుతారు. తర్వాత దాదా సెలవు తీసుకోవడం తో లక్ష్మి భర్త కూడా ఆఫీస్ కి వెళ్ళిపోయాడు. దాదా వెళ్ళేటప్పుడు  తను దాదా కోసం కొన్న ఒక శాలువాను కూడా దాదా కి ఇచింది. అలా లక్ష్మి జీవితం వాళ్ళ కష్ట పడే గుణం తోటి, దాదా సన్నిహితం  తోటి మంచిగా జరుగుతుంది - వచ్చే తుఫాను గురించి తెలయకుండా.

ఆ శనివారం వాళ్ళకి తెలిసిన వారి గృహప్రవేశానికి వెళ్లి వస్తూ "వాళ్ళను చూశారా? మనతోటి వాళ్ళే. ఎంత పెద్ద ఇల్లు కొన్నారో? వాళ్ళకి బిజినెస్ లో బాగా కలిసి వచ్చిందంట. మీరు కూడా ఏదన్న బిజినెస్ చెయ్యండీ.ఇలా ఈ జాబు తో మనం ఎన్నాళ్ళకు ఇల్లు కట్టేది?" అంది లక్ష్మి. తన భర్త కూడా అఆలోచనలో పట్టాడు. అది చూసి లక్ష్మి ఆ వారం అంతా తనకు ఈ విషయమే గుర్తు చేస్తూ వచ్చింది. తర్వాతి వారం దాదా వచినప్పుడు లక్ష్మి, భర్త దాదా ని సలహా అడిగారు. ఏదైనా వ్యాపారం చేయ్యలనుకున్తున్నాము. ఏమంటారు అని. దానికి దాదా అలోచించి, ఏదైనా ఓపిక తో చెయ్యండి. ఓపిక ముఖ్యం సుమా అన్నారు. తర్వాత కొన్నాళ్ళు చాలా తొందరగా గడిచి పోయాయి. దాదా ఇచ్చిన ధైర్యం తో అయితేనేమి, వాళ్ళు ఎంచుకున్న వ్యాపారం వల్ల అయితేనేమి - తక్కువగా వచ్చినా, లాభాలు రావడం మొదలయ్యాయి. లక్ష్మి కూడా వ్యాపారం లో తన భర్త కు సహాయం చేస్తూ చాల కొత్త విషయాలు నేర్చుకుంది. ఊహించిన డబ్బు వచ్చింది, ఊహించని స్నేహితులు కూడా వచ్చారు.

కొత్త స్నేహితులు, కొత్త ప్రదేశాలతో ఒక్కో రోజు ఇంటికి రావడం బాగా ఆలస్యం అయ్యేది. కొన్ని సార్లు స్నేహితుల బలవంతం మీద వాళ్ళ ఇంట్లోనే వుండటం, ఆ తర్వాతి రోజు మధ్యాహ్నానికి రావడం జరిగేది. ఒకటి రెండు సార్లు, దాదా వాళ్ళ ఇంటి వేపు వచినప్పుడు కలవడం కూడా కుదర లేదు. అయ్యో, ఆలస్యం అయ్యిందే అనుకోని ఎవరన్నా అటు వెళుతుంటే, వాళ్లతో దాదా కి భోజనం పంపించేది. ఇలా వుండగా, ఎలాగూ లాభాలు వస్తున్నాయి కదా అని కొంచం అప్పు చేసి తాహతకు మించిన పెద్ద ఇల్లు కొని అందులోకి గృహ ప్రవేశం చేశారు. దాదా ని ప్రత్యేకంగా పిలిచి పట్టు బట్టలు పెట్టాలి అనుకున్నారు. కానీ గృహప్రవేశం రోజున హడావిడి లో దాదా ఎప్పుడు కూర్చునే చెక్క బల్ల ఎక్కడ పెట్టారో మర్చిపోయారు. దాదా ని సోఫా లో కూర్చోమంటే కూర్చున్నారు కానీ  ఇబ్బందిగా కనిపించారు. ఆ రోజు వచ్చిన అతిదుల విషయం లో పడి దాదా భోజనం చేసారో లేదో కూడా మర్చి పోయారు లక్షి, తన భర్త. కొద్దిసేపటికి గుర్తుకు వచ్చి చూస్తే దాదా కనిపించలేదు ముందు గదిలో. ఎవరితోటో భోంచేసి వెళ్ళిపోయారు అని చెప్పారు. అయ్యో, అందరి ముందు ఘనంగా పట్టు బట్టలు పెదదమనుకున్నాము కదా. వీలు కాలేదే అనుకుంది లక్ష్మి. ఆ రోజు సాయంత్రము రామచంద్రం గారు వాళ్ళ ఇంటి వేపు వచినప్పుడు, దాదా కి కొన్న పట్టు బట్టలు, కొన్ని దిండ్లు పంపించింది లక్ష్మి.

ఇంటికోసం చేసిన అప్పుపై వడ్డీలు పెరగటం తో, వ్యాపారం లో ఎక్కువ లాభాల కోసం ఇంకా కొంచం ఎక్కువ పెట్టుబడి పెట్టారు ఆది కూడా అప్పు చేసి. ఓపిక గా వుండటం కంటే, ఎక్కువ పెట్టుబడి తో ఎక్కువ లాభాలు వస్తాయి కదా అని ఆశ కలిగింది వాళ్లకి. కొన్నాళ్ళ తర్వాత చూస్తే, ఎక్కువ లాభాలు కాదు కదా, వడ్డీ మాత్రం ఎక్కువ కాసాగింది. అమ్మా, నాన్నా వ్యాపారం లో పడి పెద్దగా పట్టించుకు పోయేసరికి సత్యా చదువు కూడా మందగించింది. కొత్తగా వచ్చిన స్టేటస్ తో, కొత్త స్నేహితులతో చదువు మీద శ్రద్ధ చూపట్లేదు. పెరుగుతున్న వడ్డీలు గుర్తుకు రావడంతో, పెరిగిన స్నేహాల అలవాట్ల వళ్ళ తగ్గిన ఆరోగ్యం తో లక్ష్మి కి, తన భర్త కు సరిగా నిద్ర కూడా పట్టడం లేదు. ఇటు చుస్తే సత్యా చడువు పరిస్తితి కూడా అంత బాగా లేదు. అ రోజు అక్ష్మికి బాగా రాత్రవుతున్నా నిద్ర పట్టలేదు. కూర్చొని ఆలోచించింది. ఏం జరిగింది? సరిగ్గా సంవత్సరం క్రితం ఎంత ఆనందంగా వున్నాము? ఎందుకింత మార్పు? మనసుకు చాల చిరాకుగా అనిపించింది. ఒకసారి దాదా ని కలవాలి. మనసులో మాటను చెప్పుకోవాలి. తన సలహా తీసుకోవాలి అనుకుంది. అలా అనుకున్నతర్వాత కొంచం నిద్ర పట్టింది. ఉదయం లేచేసరికి బాగా లేట్ అయ్యింది. త్వరగా తయారు అయ్యి  దాదాని  కలవడానికి వెళ్ళింది. వెళ్ళే సరికి దాదా ఒక్కరే కూర్చొని వున్నారు. దగ్గిరకు వెళ్లి మాట్లాడే లోపులోనే కళ్ళ వెంట నీళ్ళు కారుతున్నాయి లక్ష్మికి. దాదా మాత్రం ఎప్పటి లాగే ప్రశాంతం గా వున్నారు. కంగారు పడకు కూర్చో,  నెమ్మదిగానే మాట్లాడు అన్నారు దాదా. ఏముంది దాదా చెప్పడానికి, మీరు చూస్తూనే వున్నారు కదా, మమ్మల్ని సమస్యలు చుట్టు ముట్టాయి. మనసు అంత బాగుండటం లేదు. మీరు ఇలా చూస్తూనే ఉంటారా? నా మీద కోపం వచ్చిందా? మీరు మా ఇంటికి కూడా రావడం లేదు. నేను పంపిన పట్టు బట్టలు కట్టుకోలేదు. నేను పంపించిన దిండు కూడా వాడటం లేదు. అని భాదగా అంది లక్ష్మి.

దాదా చిన్నగా ఇలా చెప్పారు. అమ్మా లక్ష్మీ, నీ మీద నాకు ఎందుకు కోపం? నాకు మాత్రం మీరు కాక ఎవరున్నారు? మిమ్మల్ని ఎప్పుడూ శ్రద్ధ తో, ఓపిక తో ఉండమని చెప్పను గుర్తుందా? మీరు కొన్ని పై పై మెరుగులకు పోయి కష్టాలు కొని తెచుకున్నావు అని నాకు తెలిసింది. నిన్ను కలుద్దామని, నీకు కొన్ని మంచి మాటలు చెపుదామని నేను అటు వచినప్పుడు మీ ఇంటి వేపు చాలా సార్లు చూసాను. నీవు ఆలస్యం గా లేవడం వల్ల  అయితే నేమి, ఇంటిలో లేక పోవడం వాళ్ళ అయితే నేమి  నిన్ను కలవడం వీలు కాలేదు. మీ గృహప్రవేశం రోజున అన్నా, కలిసి మాట్లాడు దామంటే, నువ్వు అతిదుల లో పడి మర్చి పోయావు. మొన్న పండుగ రోజు మీ పక్కింటి ఆవిడ ఇటు వస్తూ నిన్ను వస్తావా అని  అడిగింది గుర్తుందా? అది నేనే కబురు పెట్టాను. కానీ నీకు వీలు కాదు అన్నావట. అయినా కూడా, నేనే రేపు మళ్ళీ మీ ఇంటివైపు వద్దామనుకుంటున్నాను. నువ్వంటే నాకు అంత ఇష్టం.  నీ కష్టాల గురించి నేను ఆలోచించాను. శ్రద తో సత్యా ని చదవమను. దారిలో పడతాడు. వ్యాపారంలో ఓపిక గా వుండి ఖర్చులు, పెట్టుబడులు తగ్గించుకోండి. వ్యాపారం కూడా దారిలో పడుతుంది. మిమ్మల్ని ఈ కష్టాల నుండి నేను మీ చెయ్యి పట్టుకొని బయటకు తీసుకువస్తాను సరేనా. ఇక ఈ పట్టు బట్టలన్తావా, నువ్వు ప్రేమతో ఇచిన ఈ శాలువా మూడు ఎంత ఖరీదైన బట్టలైనా చిన్నవే అని అన్నారు దాదా.

లక్ష్మికి చిన్నగా అర్ధం అవ్వడం మొదలయ్యింది. ప్రశాంతం గా వున్నా తన జీవితం లో ఎప్పుడైతే  శ్రద, ఓపిక తక్కువయ్యాయో, తన జీవితం లోకి కష్టాలు వచాయని.  ప్రేమ అనేది ఎప్పుడైతే తగ్గి, గర్వం ప్రవేశించిందో తనకు దాదా దూరం అయ్యారని. కుడి భుజం మీద ఒక చినుగు పడినా కూడా, దాదా తను ప్రేమతో ఇచ్చిన బట్టలే వేసుకున్నారు. పక్కన వున్న ఇటిక మీదే చెయ్యి ఆనించారు కానీ తను నలుగురిలో గొప్పకోసం పంపిన దిండు కూడా వాడలేదు. దాదా నాకు చాలా బాగా చెప్పారు. ఇంకెప్పుడూ ప్రేమ, శ్రద, ఓపిక లేకుండా ఏ పనీ  చెయ్యను  దాదా. నన్ను ఎప్పుడూ వదలకండి దాదా అని మనసులోనే అనుకున్నా అది అప్రయత్నం గా పెద్దగా బయటకే వచ్చింది. అప్పుడే మెట్లు ఎక్కుతున్న రామచంద్రం గారు, ఎందుకమ్మా అంతగా భాధ పడుతున్నావు. దాదా కి మనసులో అనుకుంటే చాలు తెలిసిపోతుంది. బయటకు చెప్పాల్సిన అవసరమే లేదు అన్నారు.

అవును నిజమే, దాదా కి మాటలతో పనేముంది? ఎప్పుడైనా ఒక్క మాట ఐనా మాట్లాడితేకదా. మనం మనసులో అనుకుంటే దాదా కి వినపడుతుంది. దాదా ఎంత పెద్ద సమాదానం అయిన తన కళ్ళ తోటే మనకు చెపుతారు. ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడడు. ప్రశాంతం గా కుర్చుని ఉంటాడు. ఆ కళ్ళలోకి ఒక సారి చూస్తె చాలు, మనసులో కష్టాలు అన్నీ తీరిపోయినట్లు గా అనిపిస్తుంది అనుకుంది లక్ష్మి. అంతలోనే, రామంచంద్రం గారు అడిగారు, ఈ రోజు బుదవారం. బుద్ధపూర్ణిమ, అర్చన చెయ్యమంటారా? అని అడిగారు. లక్ష్మి అప్పుడు అనుకుంది. ఈ రోజు నాకు కూడా జ్ఞానోదయం అయ్యింది. నేను ఈ రోజు త్వరగా ఇంటికి వెళ్ళాలి. మనసును ప్రశాంతంగా, ఇంటిని శుబ్రంగా వుంచుకొని రేపు దాదా ని మా ఇంటి కి ఆహ్వానించాలి. దాదా కి నైవేద్యం పెట్టి మా ఇంటిలో భోజనం చెయ్యాలి. చాలా పనులున్నాయి అనుకుంటూ మందిరం దిగి, ప్రక్కన విడిచిన చెప్పులు వేసుకొని ఇంటికి త్వరగా అడుగులు వెయ్యడం మొదలుపెట్టింది.  "పరవాలేదులే అమ్మా, మీ గోత్ర నామాలు నాకు గుర్తే వున్నాయి. నేను మీ పేర్లు కూడా చదువుతాలే  సాయంత్రం దాదా అర్చన లో" అని రామచంద్రం గారు అంటున్న మాటలు వినిపిస్తున్నాయి దూరంగా, మందిరం లోని అగరొత్తుల వాసన లాగా!

పువ్వుల లోనే జ్వాలలు రేగే

               పువ్వుల లోనే జ్వాలలు రేగే

అమెరికా వచ్చిన 16 సంవత్సరాలలో చాలా సంఘటనలు జరిగాయి. కొన్ని పెద్దవి, కొన్ని చిన్నవి. కొన్ని సంఘటనలు గుర్తుండేవి, కొన్ని గుర్తుంచుకోవాలి అనిపించేవి. ఈ మధ్య జరిగిన ఒక పార్టీ, దాని గురించి ఏదైనా ఒక కొత్త పని చేసి అది చాలా రోజులుగా గుర్తుకు ఉండేటట్లు చెయ్యాలని అనిపించిన సంఘటన. ఎలా అంటే మొదటి డిస్నీలాండ్ ట్రిప్ కి గుర్తు గా మిక్కీ సోవెనీర్ ని ఇంట్లో పెట్టుకున్నట్టు గా.

అది మొన్న జరిగిన దీపావళి పార్టీ. స్టైల్ గా చెప్పాలంటే దీవాలీ పార్టీ. నాకు ఆ పార్టీ ఎంతగా నచ్చిందంటే, దాని గురించి  ఒక కథ వ్రాసి ఇలా అందరితో పంచుకొని ఒక సోవెనీర్ లాగా గుర్తుకు పెట్టు కుందామని అనిపించేంతగా! so ఇప్పటికి మీకు అర్థమయ్యి వుండాలి. ఇది నా మొదటి దిద్దు అని.

ఇంత పెద్ద విషయానికి మొదలు మాత్రం చాలా సింపుల్ గానే జరిగింది. ఒక రోజు మా ఇంట్లో పార్టీ అయిన తర్వాత బయల్దేరేముందు శశాంక్ & మధు వాళ్ళు "వెళ్ళొస్తా, మళ్ళీ మా ఇంట్లో దీవాళీ కి కలుద్దాం" అని చెప్పి వెళ్లి పోయారు. మా సునీత అది క్యాలెండర్ లో పెట్టేసింది ఆ క్షణమే. అప్పటినుంచే చూచాయగా గుర్తుకు వస్తూ వేరే పార్టీలు ఏమీ పెట్టుకోలేదు. కానీ ఆరోజు సరిగ్గా సాయంత్రం అవుతుండగా మా ఆవిడ  చిన్న మెలిక పెట్టింది. మన పక్కింటి వాళ్ళ పాపది 10th బర్త్ డే అండీ, మనల్ని పిలిచారు కానీ మనకు కుదరదు. వేరే పార్టీ వుంది అని చెప్పాను అంది. నాకు అప్పటికి ఏమీ అనుమానం రాలేదు. ఒక అరగంట తర్వాత ఏమండీ, పిల్లలు birthday కి వెళ్ళాలి అంటున్నారు. మనం దివాళీ పార్టీ కి కొంచం లేట్ గా వెళ్దాం అని చెప్పింది. అప్పటికి నాకు కన్ఫర్మ్ అయ్యింది. నాకు తెలియ కుండానే నా క్యాలెండర్ లో ఈ ఈవెంట్ ని కూడా పెట్టేసింది అని. అలాంటి వాటిల్లో మా ఆవిడ దిట్ట. నాకు అర్థం అయ్యేలోపులోనే తనకి కావలిసినవి జరిపించేసు కుంటుంది. ఏది అయితేనేం పిల్లల కోసం బర్త్ డే పార్టీ లో కేకు కట్ చేసిందాకా ఆగి, అప్పటికే స్టార్ట్ చేసి రెడీ గా వున్నా కారు లో అందరం పార్టీ కి బయల్దేరాం. కారు ఎక్కగానే ఏమండీ మీరు కేకు తినరు కదా, స్వీట్స్ బలేగా మానేసారు మీరు అని పొగిడింది. కొద్ది సేపటికి గాని నాకు అర్థం అవ్వలేదు. ఆ పొగడ్తలలో పడి నేను తనని లేట్ చేసావని కోప పడటం మర్చి పోయేలా చేసింది తను. అదీ మా ఆవిడ టాలెంట్.

అలా మాటల్లో పడి శశాంక్ వాళ్ళ ఇంటికి వచ్చేసాము. చాలా కార్లు వుండటం వాళ్ళ కొంచం దూరంగా పార్క్ చేయాల్సి వచ్చింది. కారు దిగగానే ఎదో ఒక కొత్త వాసన వచ్చింది. అది నేను చాలా కాలం క్రితం పీల్చిన వాసన  అవడం వాళ్ళ నాకు వెంటనే గుర్తుకు రాలేదు. శశాంక్ ముందే చెప్పడంతో, నడుస్తూ వాళ్ళ బ్యాక్ యార్డ్ లో కి వెళ్తుంటే, దగ్గరవుతున్న కొద్దీ ఆ వాసన ఇంకా ఎక్కువ అయ్యింది. మనసు చాలా ఫాస్ట్ గా గతం లోకి వెళ్లి  సమాధానం తెచ్చింది. అదీ వాసన. అదే దీపావళి వాసన. మొదట కొంచం పొగగా ఘాటు గా వుంటుంది. కానీ  వెంటనే మనకెంతో ఇష్టమైన దీపావళి పండుగ వాసన అయిపోతుంది. ఒక్కసారి గుండెల నిండుగా ఆ వాసన పీల్చాను. మనసు చాలా కొత్తగా వుందే ఇది అని ఒక వేపు, ఒరేయ్ ఇది మనకు చాలా పాతది రా, నిద్దుర లే, గుర్తు తెచ్చుకో అని ఇంకో వేపు పోట్లాడుతుంది. కానీ కళ్ళ ముందు పేలుతున్న దీపావళి మెరుపులు మనసును ఆలోచించకుండా, ముందు ఇక్కడ ఎంజాయ్ చెయ్యి బాసూ అని డిసైడ్ చేసాయి. అక్కడ చూస్తే వాళ్ళ బ్యాక్ యార్డ్ లో garage ముందు, పక్కన అంతా concrete చేసి వుంది. మంచిగా bright లైట్స్ పెట్టారు. కాంక్రీట్ చుట్టూ మనిషి ఎత్తులో కాగడాలు వున్న పొడుగు కర్రలు పాతారు. మధ్యలో చిన్న నీళ్ళ తొట్లు పెట్టారు. గరాజి లో ఒక టేబుల్ నిండా అన్ని రకాల దీపావళి సామాన్లు పెట్టారు. అక్కడ ఉన్న  ఫ్రెండ్స్, వాళ్ళ పిల్లలు అందరూ రక రకాల కాకర పువ్వులు భూ చక్రాలు, చిచుబుడ్లు కాలుస్తున్నారు. ఎవరికి నచ్చింది వాళ్ళు తీసుకొని వెళ్లి ఆ కాగడాల కు అంటించుకొని వెలిగించి కాలుస్తూ వున్నారు. అందరు వాళ్ళ ధైర్యాన్ని బట్టి కాకర పువ్వుల నుంచి బాంబు ల వరకు ట్రై చేసారు. కాల్చిన పుల్లల్ని, కాలిన భూ చక్రాల్నీ తీసుకెళ్ళి నీళ్ళ తొట్టి లో dispose చేస్తున్నారు సేఫ్ గా. అదొక పెద్ద సంత లాగా దీపావళి టపాసుల గ్రాండ్ బఫే లాగా అనిపించింది. ఇలా ఒక 30 మంది కుటుంబాల వాళ్ళ పిల్లలు, పెద్దలు ఒక గంటన్నర పైగా కాల్చారు దీపావళి సామాను. అందులో ఒక రెండు రకాల కాకర పువ్వు వత్తులు, సీమ టపాకాయలు, చిన్న బాంబులు, పెద్ద బాంబులు, పైకి ఎగిరే బాంబులు, చిచ్చు బుడ్లు, భూచక్రాలు, జెయింట్ వీల్ లు, చైనా లాంటేర్న్ బాంబులు, స్ట్రోబ్ లైట్ బాంబులు, ఉల్లిపాయ బాంబులు, స్నేక్ లాగా పైకి వచ్చే నల్ల బిళ్ళలు, ఇంకా కొన్ని నాకు తెలియనివి వున్నాయి. అందరూ చిన్న కాకర పువ్వుల తో మొదలుపెట్టి కొంచం కొంచం పెద్దవి వెలిగించి చివరికి బాంబులతో గ్రాడ్యువేట్ అయ్యారు. మా పాప మొదట వాళ్ళ అమ్మ చీర వెనుకనుంచి భయంగా నక్కొని చూసింది. తర్వాత చిన్నగా నేను ఎత్తుకొని ఒక కాకర పువ్వు తో మొదలు పెడితే కొంచం సేపటికి బాంబులు కాలుస్తానంటూ రెడీ అయ్యింది. నా కన్నా ధైర్యంగా తను భూచక్రాల దగ్గరికి వెళ్ళింది. అప్పుడు అనిపించింది నాకు - మనకు తెలియకుండానే ప్రతీ పండుగా మనం పెద్ద వాళ్ళం అవడానికి ఉపయోగ పడుతుందేమోనని. మా పిల్లలలకు భయం లేకుండా చేసింది ఆ రోజు పండుగ.

ఇలా అందరూ కాలుస్తుంటే, ఫోటోలు తీయమని ఒక స్నేహితుడికి పురమాయించాడు శశాంక్. ఆటను ఆగకుండా అందరిని ఫోటోలు తీస్తూనే వున్నాడు. అక్కడకు వచ్చిన అమ్మాయిలు అందరూ మంచిగా చీరలలో తయారు అయ్యి వచ్చారు. వాళ్ళకి ఆ గుర్తు కోసం ఆగి మరీ ఫోటోలు దిగితున్నారు. క్రిష్ణ, ఉపేందర్ కలిసి ఒక ఫాషన్ షో లాగ అరేంజ్ చేసారు. అమ్మాయిల్ని అందరిని నిలుచోపెట్టి వెనుక బ్యాక్ డ్రాప్ లో చిచ్చుబుడ్ల మెరుపులతో ఫోటోలు తీసారు. అందరి అందమైన చీరలతో అక్కడ ఒక మనీష్ మల్హోత్రా ఫాషన్ షో లాగ అనిపించింది. ఇలా ఒక గంట పైనే జరిగాక నాకు ఆశ్చర్యంమేసింది. అమెరికాలో అదీ ఒక బిజీ కమ్యూనిటీ లో ఇలా బాంబులు కాల్చడానికి ఎలా వీలయ్యింది? శశాంక్ ఇది ఎలా చేయ్యగాలిగాడు అని? పక్కన వున్న ఫ్రెండ్ ని అడిగితే చెప్పాడు - శశాంక్ ఈ పార్టీ గురించి వాళ్ళ కమ్యూనిటీ వాళ్ళ అందరి దగ్గిరా డిస్కస్ చేసి స్పెషల్ పర్మిషన్ తీసుకున్నాడు అని.నాకే నిజం గా వావ్ అనిపించింది. తను ఎంత ప్రయత్నించి ఉంటాడో తనకే తెలియాలి.

ఈ సందర్బంలో శశాంక్ & మధు గురించి చెప్పాలి. శశాంక్ నీ, మధు నీ చుస్తే వెంటనే అందరికి గుర్తుకు వచ్చేది వాళ్ళ ప్రశాంతత. ఇద్దరూ ఎప్పుడూ ఫ్రెండ్లీ గా నవ్వుతూ వుంటారు. నాకు శశాంక్ కొన్ని సంవత్సరాలగానే పరిచయం. అయినా చాలా ఫ్రెండ్లీ గా ఉంటాడు. తనను ఎప్పుడూ కోపంగా, చిరాకు గా చూడలేదు. చివరికి తనకి ఎంతో ఇష్టమైన wide receiver trade ని రిజెక్ట్ చేసినప్పుడు కూడా నవ్వుతూనే ఒప్పుకున్నాడు. శశాంక్ గురించి ఇంకా కొన్ని మంచి విషయాలు వున్నాయి కానీ - నేను ఇది వ్రాస్తున్న టైం కి నా fantasy football టీం కవల్లియర్స్ మీద తన టీం జగదేకవీరులు గెలుస్తున్నారు. అందుకే అవి దాచేసా! ఇక మధు లో చాల స్ట్రైకింగ్ ఫీచర్ నవ్వు. తను కళ్ళతో కూడా నవ్వగలదు. ఎప్పుడూ చాలా నిండుగా నవ్వుతూ పలకరిస్తూ వుంటుంది. ఆ నవ్వునీ, అందాన్నీ అలానే కంటిన్యూ చెయ్యమని కాబోలు, దేవుడు తనకు  ఇద్దరు కూతుళ్ళని ఇచ్చాడు. వాళ్ళిద్దరూ ఇంత పెద్ద పార్టీని చాలా చక్కగా అరేంజ్ చేశారు. అందరూ కాల్చిన  తర్వాత అందరికీ డిన్నర్ కూడా దీపావళి సంప్రదాయం తో చాలా స్వీట్లు, ఒక రకం గా చెప్పాలంటే మొత్తం బ్రేక్ ఫాస్ట్ టేబుల్ నిండా రక రకాలు స్వీట్లు పరిచారు. ఒక వేపు ఇలా దేశీయ సంప్రదాయం జరుగుతుంటే, కొంతమంది ఎవరో విదేశీ ఫ్రెండ్స్ ని పరిచయం చేసుకొని వాళ్లతో ఎంజాయ్ చేశారు. వాళ్ళ పేర్లు గ్లెన్ ఫిడిక్, మెక్ కాలన్, హై నేకెన్. ఇంకొక వేపు స్థానిక తెలుగు రాజకీయాల ఫై వాడి వేడి చర్చ్చ జరిగింది. ప్రస్తుత తానా, నాటా సభల గురించి, ట్యాన్ టెక్స్ ఎన్నికల గురించీ చాలా మంది తమ అభిప్రాయాలని నిష్కర్షగా చెప్పలేక కొంత పాలిష్డ్ గానే చెప్పారని అనిపించింది. ఇవన్నీ నడుస్తూంటే అసలైన విషయం ఆగుతుందా? పోకర్ సెట్ ఓపెన్ అవ్వనే అయ్యింది.  వెంటనే 8 మంది తయ్యారు.. Blind లు, Double Blind లు... వెరసి కొంత చేతి దూల నేను కూడా తీర్చుకున్నా. ఎప్పడి లాగానే ఉపేందర్ ప్రాఫిట్.

ఇంతలోనే గొల్లున నవ్వులు. పెద్దగా surprise అని అరుపులు. సంగీత అందర్నీ పిలుస్తుంది. ఈరోజు రమణ, అంజలి వాళ్ళ 12th anniversary  అంట రండి రండి అని. అలా వాళ్ళు కేకు కట్ చేశారో లేదో, వాళ్ళని అమెరికా జంట లాగా ఒకసారి ముద్దు పెట్టుకోమని అందరి ఆకతాయి బలవంతం. సురేష్, క్రిష్ణ కలిసి వాల్లిద్దర్నీఎంత దగ్గిరకు నెట్టినా కానీ, వాళ్లిద్దరి ముఖాల్నీ  అడుగు దూరం కంటే దగ్గిరకు జరపలేక పోయారు. బయట అంతగా మాట్లాడే రమణ కూడా ఇబ్బందిగా మొఖం పెట్టి బిగుసుకుపోయాడు. ఇక అంజలి సంగతి సరేసరి. No Way అన్నారు ఇద్దరూ. ఈ లోపులో శశాంక్ పెద్దగా "ఏమోయ్ మధూ, వీళ్ళిద్దరూ సిగ్గుపడుతున్నట్లున్నారు. అమెరికన్ ముద్దు ఎలా పెట్టుకొవాలో ఒకసారి మనం చూపిద్దాం రా" అంటూ తన మనసులోని చిలిపి కోరికను బయట పెట్టాడు. మధు పెద్దగా నవ్వింది. అందరూ ముసి ముసి గా నవ్వుదామని ప్రయత్నించినా వీలు కాక పెద్దగానే గొల్లున నవ్వారు. ఆ నవ్వులతో, దీపావళి టపాసుల తో, స్వీట్లతో, మంచి ఆతిధ్యం తో ఎప్పుడో నా చిన్నప్పుడు జరుపుకున్న దీపావళి ని గుర్తుకు తెచ్చింది. అప్పటికే అర్దరాత్రి కావడం తో అందరికీ థాంక్స్ చెప్పి ఇంటికి  బయల్దేరాము. కారు వాళ్ళ కమ్యూనిటీ లో నుంచి బయటకు రాగానే సునీత అడిగింది. "ఏమండీ, ఇవ్వాళ potluck లో మీరు పొటాటో కర్రీ తిన్నారా? అది నేనే చేశాను. టేస్ట్ బాగుందా?" అని. నిజం చెప్పాలంటే అంత పెద్ద పార్టీలో, అన్ని వంటకాల్లో, తన పొటాటో కర్రీ ఎక్కడ వుందో, నేను తిన్నానో లేదో, నాకు గుర్తుకు రాలేదు. నా బలహీనత కొద్దీ నేను నిజం చెప్పేసాను. నాకు గుర్తుకు లేదని. దానికి మా ఆవిడ కళ్ళల్లో కోపం. ఈ Flower Mound పువ్వుల లో దీపావళి జ్వాలలు, నీ పువ్వుల్లాంటి కళ్ళల్లో కోపపు జ్వాలలు రెండూ అందంగానే వుంటాయి సుమా  అని సర్ది చెప్పుకొని, పార్టీ జ్ఞాపకాలని నేమరవేసుకుంటూ, నిశ్హబ్దం గా Plano కి డ్రైవ్ చేయడం మొదలు పెట్టాను.

Came Back from BIG India trip

3 weeks may be too short to call a big trip but trip to homeland for any time is a big thing. Went in with a year of planning to celebrate my parents 60 years - Shahstipurthi. Its is a function of its own kind. How many will get a chance to see the parents marriage? Ofcourse it is simulation. How do people behave when they are going through the marriage rituals at 60 years? Good to see and experience. Guddu stood by me for this whole process like a backbone. Big thanks to her. Actually congratulations to her for pulling a major event off with responsibility.